Kalendarium

Wybrane daty i fakty z historii Bambrów i miasta Poznania

„W latach 1860 – 1880 nastąpił wśród Bambrów szczególnie szybki skok polonizacyjny. W dobie bismarckowskiej Bambrzy występowali już przeciwko pruskiej polityce germanizacyjnej w szkolnictwie. Właśnie szkoła i kościół odegrały największą rolę w ich procesie polonizacyjnym. Należy tu zaznaczyć, że nieprzewidywany wprawdzie, lecz dość znaczny wpływ na polonizację Bambrów, na ich poczucie solidarności z Polakami miała prowadzona na terenie zaboru pruskiego silna i bezwzględna akcja skierowana przeciw ludności polskiej. Bambrzy, wrośnięci już w wiejską społeczność polską, solidaryzowali się z nią w oporze stawianym dążeniom germanizacyjnym władz pruskich.”

„Lata II wojny światowej były jednym z najtrudniejszych okresów dla Polaków pochodzenia bamberskiego. Niemcy nie tylko zabierali im ziemie, ale przede wszystkim wywierali silny nacisk na podpisywanie przez nich niemieckiej listy narodowej, a niekiedy wbrew ich woli wpisywali na nią, pragnąc „przywrócić” potomków Bambrów do narodu,z którego się wywodzili, a z którym jako Polacy się nie identyfikowali. „ W czasie wojny chciano nas zrobić  eichsdeutschami, ale nie znam Bambra, który by to uczynił” – nie bez satysfakcji mówił Antoni Schneider. Aresztowano Jana Deierlinga, w śledztwie zamordowani zostali Marian Flaum, Edmund Plenzler, Brunon Schneider, Stefan Tritt, Józef Remlein, w obozie koncentracyjnym- Stanisław Muth, Kazimierz Remlein, jeden z członków rodziny Bajerleinów; przeżył obóz Mieczysław Walter.”

„Lata po II wojnie światowej również nie były dla potomków Bambrów okresem łatwym. Władze Polski Ludowej przejawiały wrogi stosunek do osób noszących niemieckie nazwiska, a tym bardziej do tych, którzy potwierdziliby swoje dawne pochodzenie niemieckie.”

Opracowano na podstawie:

1. Maria Paradowska, „Bambrzy, Mieszkańcy dawnych wsi miasta Poznania”, Poznań 1995
2. Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa 1997

Cytaty pochodzą z książki prof. Marii Paradowskiej